De warmste plek op aarde
Door: carlakoel
Blijf op de hoogte en volg Carla
24 November 2010 | Verenigde Staten, Grand Canyon
Hey! Vanaf een andere plek dit keer. Nog steeds in Grand Canyon hoor, dat wel, maar dit keer vanuit het washok, we zijn onze was aan het doen. Want de onderbroeken zijn op en ookal deden ze vroeger een week met een onderbroek, zo ver gaan wij niet, drie dagen is lang zat...
Vanuit Sequoia gaan we naar Death Valley NP, tussendoor moet er geslapen worden.
Vannacht was het even spannend op de Walmart parkeerplaats met een security auto die steeds langs ons heen kwam rijden. Maar er stond nergens dat we er niet mochten slapen dus niets aan het handje. Eigenlijk heel veilig zo’n security auto dus.
Een gewone Walmart is duidelijk anders dan een supercenter. Toch houden wij nog steeds van Walmart. Wij hebben weer ingeslagen voor een paar dagen.
Death Valley is nog een dag rijden vanaf Sequoia. De tomtom stuurt ons op een gegeven moment een gravel road op. Prima, maar niet helemaal. Hier houdt onze auto nooit zo van en wij ook niet. Zijn we ook niet voor verzekerd, maar kleine stukjes moet kunnen. Jammer alleen dat dit geen klein stukje is en dat we midden in de woestijn als we zo ongeveer over rotsblokken rijden besluiten om te draaien. We moeten alletwee heel nodig plassen, dus tussen die rotsblokken groeien nu waarschijnlijk drie plantjes.
Het wordt ook al laat, bijna op het einde van de rotsblok road ligt een camping of dat staat er op het bordje. Hier gaan we eten en slapen denken we. Ziet er prima uit afgezien van die lege drankflessen op de grond.. En dan komen de mijnwerkers thuis. Die wonen hier schijnbaar, allemaal mannen. Als een van hen uitgebreid z’n machine geweer (of wat het ook moge zijn, groot is het zeker) gaat staan testen zijn wij weg hier.
We vinden een camping in Death Valley, een heel mooi campingkje met nog precies 1 plek voor ons. En nog gratis ook. Top. Waarom de tomtom ons de gravel weg op stuurde is ons echt een raadsel, dit was vele malen sneller en comfortabeler ook. Raar. Het stuur bibbert je handen uit als je remt, hopelijk hebben we ons rijdende huisje niet gesloopt...
Death Valley NP, dat is de warmste plek op aarde. Moeten we erbij zeggen, en de rangers van het park ook, dat dat ‘waarschijnlijk’ zo is. De warmste plek is altijd 1 Fahrenheit warmer, maar heeft de metingen misschien niet eerlijk gedaan. Dus wij zijn gewoon op de warmste plek op aarde geweest. En dus hebben wij met de ramen een stuk open geslapen. Gevolg, geen beslagen ramen. Ook geen zwarte weduwen in de auto, die komen hier namelijk ook voor.
Dat het de warmste plek op aarde is is te voelen ook. Gister liepen we nog in de sneeuw, nu lopen we om half negen in de ochtend over zandduinen in 25 graden Celsius. Zweten geblazen dus. Ik heb iemand wel eens horen zeggen dat Amerika alles heeft. Nou, jullie hadden gelijk.
Wij zijn blij dat het hier winter is, in de zomer wordt het wel 46 Celsius. De duinen liggen er heel mooi bij met erachter bergen en ervoor een lage struiken vlakte (ook woestijn dus). Het zijn er niet eens zoveel, maar zandduinen is hoe wij de woestijn zien.
Ook nog langs Saltwater Creek, zoals de naam al zegt een riviertje met water zouter dan dat van de zee. Je zou zeggen dat daar niets in leeft, maar de pupfish doen het toch. Pupfish moeten ook drinken om niet uit te drogen, vond ik wel een leuk feitje. Nog een interessant dieren feitje over de kangaroo rat. Die is helemaal aangepast aan de droge woestijn. Hij kan maanden zonder drinken, haalt overal water uit en hij kan de damp van z’n adem weer absorberen in z’n neus holtes. Hoe een vet beest is dat!
Kan ik heel enthousiast van worden.
Dus.
We rijden de highlights in het park af, hiken in deze temperaturen gaan we mooi niet doen. Gaan zelfs jaarlijks mensen aan dood. Naar Badwater basin rijden we, een heel erg groot zoutveld en de feitelijk warmste plek op aarde. En het laagste punt van Noord-Amerika, 85,5 meter onder zeeniveau. We lopen een stukje de zoutplaat op. Dat mag in deze tijd van het jaar. Mooie vormen zitten erin naast het pad. Met de hoeveelheid zout die onder onze schoenen zit zouden Kenianen een jaar lang kunnen koken. Bergen dus, gelukkig hebben we nog een tandenborstel over, die zijn niet alleen goed als afwasborstel, multifunctionele dingetjes. We lopen ook nog een stukje door een smalle canyon, komen we uit bij een natural bridge. Een brug van steen is er in de canyon gesleten, heel mooi. Na een mooie drive midden door de rotsen heen (hebben ze mooi uitgehakt die weg) langs een berg met daarin groen, wit, rood, blauw, geel, zwart, veel kleuren dus, komen we om 15:00 uur aan op Zabriskie point, waar ranger Bob Spoelhof (aardig Nederlands inderdaad) een geologie talk houdt.
Na de talk nog een canyon in waar we net voor de zon helemaal onder is weer uit zijn. Eten, de beefstew is mooi opgewarmd in de zon en om 19:00 uur een astronomie praatje. Daar is meneer Spoelhof weer, leuke man, die ook nog een aardig woordje Nederlands spreekt. Wij kennen nu alle sterren bij naam.
Donderdag gaan we een berg beklimmen, bergen zijn hoog, dus het is een stuk minder warm daar. Op tijd begonnen, weer over een gravel road, dit park ligt er vol mee. Net nu we beloofd hadden nooit meer off road te rijden...
Steile berg 660 meter omhoog. De top ligt op 2756 meter, lekker koel dus, desalniettemin gooit Gerieke meteen al d’r kleren uit zo warm heeft ze het. Ze kan d’r shirt uitwringen.
Nog een Gerieke versus Carla feitje: Gerieke zweet overal behalve uit d’r voeten. Ik zweet nergens, maar alleen uit m’n voeten. Kun je je een beetje voorstellen hoe het in de auto ruikt?.....
We kopen 2,5 gallon benzine van een man op de parkeerplaats die dat toevallig bij zich heeft, dus we halen het naar Zabriskie point waar we een fotografie cursus voor beginners hebben. Onderwg daar naartoe zie ik een enorme spin op de weg lopen. We rijden terug, zodat Gerieke ‘m ook kan zien. Een tarantula is het!! Zo’n monster. Gerieke blijft met een vies gezicht in de auto zitten, ik stap even uit om het behaarde apparaat van dichtbij te bekijken. Mooi hoe Gerieke bij het zien van een beer al haar angst vergeet en bij het zien van een sprinkhaan of spin een grote boog eromheen maakt en ik bij beren liever van een afstandje toekijk.
Bob, een andere, fotograaf die nu ranger is, geeft de fotografie talk. We zijn met z’n tweeën, dus Gerieke krijgt ook allemaal tips voor haar videocamera. We weten nu waar we op moeten letten, dus als het goed is zijn de foto’s en filmpjes na Death Valley oogverblindend mooi.
We rijden naar nog een uitzichtpunt bij zonsondergang waar we ook eten. Haren wassen in toilet gebouw. Was vergeten hoe fijn schoon haar is en een praatje van fotograaf Bob over hoe Death Valley aan z’n naam komt. Mooi verhaal.
Slaapplek zoeken op weer een off road weg..., je mag hier slapen 2 mijl van een verharde weg af, dus dat doen we. Zetten de auto midden op de weg, komt toch niemand meer langs hier.
Tot zo ver Death Valley, waar wij, ondanks de naam, levend uit gekomen zijn. Na deze woestijn hebben we echt alles gehad, denken we. Onder water, de lucht, regenwoud, bergen, bos, vulkaan, woestijn, enorme scheuren in de aarde genaamd canyons.
De wasmachine is intussen klaar. Even de droger voorzien van wat kwartjes, kunnen we zo lekkere schone en droge, niet stinkende (in mijn geval) sokken aantrekken. Heerlijk.
Vanuit Sequoia gaan we naar Death Valley NP, tussendoor moet er geslapen worden.
Vannacht was het even spannend op de Walmart parkeerplaats met een security auto die steeds langs ons heen kwam rijden. Maar er stond nergens dat we er niet mochten slapen dus niets aan het handje. Eigenlijk heel veilig zo’n security auto dus.
Een gewone Walmart is duidelijk anders dan een supercenter. Toch houden wij nog steeds van Walmart. Wij hebben weer ingeslagen voor een paar dagen.
Death Valley is nog een dag rijden vanaf Sequoia. De tomtom stuurt ons op een gegeven moment een gravel road op. Prima, maar niet helemaal. Hier houdt onze auto nooit zo van en wij ook niet. Zijn we ook niet voor verzekerd, maar kleine stukjes moet kunnen. Jammer alleen dat dit geen klein stukje is en dat we midden in de woestijn als we zo ongeveer over rotsblokken rijden besluiten om te draaien. We moeten alletwee heel nodig plassen, dus tussen die rotsblokken groeien nu waarschijnlijk drie plantjes.
Het wordt ook al laat, bijna op het einde van de rotsblok road ligt een camping of dat staat er op het bordje. Hier gaan we eten en slapen denken we. Ziet er prima uit afgezien van die lege drankflessen op de grond.. En dan komen de mijnwerkers thuis. Die wonen hier schijnbaar, allemaal mannen. Als een van hen uitgebreid z’n machine geweer (of wat het ook moge zijn, groot is het zeker) gaat staan testen zijn wij weg hier.
We vinden een camping in Death Valley, een heel mooi campingkje met nog precies 1 plek voor ons. En nog gratis ook. Top. Waarom de tomtom ons de gravel weg op stuurde is ons echt een raadsel, dit was vele malen sneller en comfortabeler ook. Raar. Het stuur bibbert je handen uit als je remt, hopelijk hebben we ons rijdende huisje niet gesloopt...
Death Valley NP, dat is de warmste plek op aarde. Moeten we erbij zeggen, en de rangers van het park ook, dat dat ‘waarschijnlijk’ zo is. De warmste plek is altijd 1 Fahrenheit warmer, maar heeft de metingen misschien niet eerlijk gedaan. Dus wij zijn gewoon op de warmste plek op aarde geweest. En dus hebben wij met de ramen een stuk open geslapen. Gevolg, geen beslagen ramen. Ook geen zwarte weduwen in de auto, die komen hier namelijk ook voor.
Dat het de warmste plek op aarde is is te voelen ook. Gister liepen we nog in de sneeuw, nu lopen we om half negen in de ochtend over zandduinen in 25 graden Celsius. Zweten geblazen dus. Ik heb iemand wel eens horen zeggen dat Amerika alles heeft. Nou, jullie hadden gelijk.
Wij zijn blij dat het hier winter is, in de zomer wordt het wel 46 Celsius. De duinen liggen er heel mooi bij met erachter bergen en ervoor een lage struiken vlakte (ook woestijn dus). Het zijn er niet eens zoveel, maar zandduinen is hoe wij de woestijn zien.
Ook nog langs Saltwater Creek, zoals de naam al zegt een riviertje met water zouter dan dat van de zee. Je zou zeggen dat daar niets in leeft, maar de pupfish doen het toch. Pupfish moeten ook drinken om niet uit te drogen, vond ik wel een leuk feitje. Nog een interessant dieren feitje over de kangaroo rat. Die is helemaal aangepast aan de droge woestijn. Hij kan maanden zonder drinken, haalt overal water uit en hij kan de damp van z’n adem weer absorberen in z’n neus holtes. Hoe een vet beest is dat!
Kan ik heel enthousiast van worden.
Dus.
We rijden de highlights in het park af, hiken in deze temperaturen gaan we mooi niet doen. Gaan zelfs jaarlijks mensen aan dood. Naar Badwater basin rijden we, een heel erg groot zoutveld en de feitelijk warmste plek op aarde. En het laagste punt van Noord-Amerika, 85,5 meter onder zeeniveau. We lopen een stukje de zoutplaat op. Dat mag in deze tijd van het jaar. Mooie vormen zitten erin naast het pad. Met de hoeveelheid zout die onder onze schoenen zit zouden Kenianen een jaar lang kunnen koken. Bergen dus, gelukkig hebben we nog een tandenborstel over, die zijn niet alleen goed als afwasborstel, multifunctionele dingetjes. We lopen ook nog een stukje door een smalle canyon, komen we uit bij een natural bridge. Een brug van steen is er in de canyon gesleten, heel mooi. Na een mooie drive midden door de rotsen heen (hebben ze mooi uitgehakt die weg) langs een berg met daarin groen, wit, rood, blauw, geel, zwart, veel kleuren dus, komen we om 15:00 uur aan op Zabriskie point, waar ranger Bob Spoelhof (aardig Nederlands inderdaad) een geologie talk houdt.
Na de talk nog een canyon in waar we net voor de zon helemaal onder is weer uit zijn. Eten, de beefstew is mooi opgewarmd in de zon en om 19:00 uur een astronomie praatje. Daar is meneer Spoelhof weer, leuke man, die ook nog een aardig woordje Nederlands spreekt. Wij kennen nu alle sterren bij naam.
Donderdag gaan we een berg beklimmen, bergen zijn hoog, dus het is een stuk minder warm daar. Op tijd begonnen, weer over een gravel road, dit park ligt er vol mee. Net nu we beloofd hadden nooit meer off road te rijden...
Steile berg 660 meter omhoog. De top ligt op 2756 meter, lekker koel dus, desalniettemin gooit Gerieke meteen al d’r kleren uit zo warm heeft ze het. Ze kan d’r shirt uitwringen.
Nog een Gerieke versus Carla feitje: Gerieke zweet overal behalve uit d’r voeten. Ik zweet nergens, maar alleen uit m’n voeten. Kun je je een beetje voorstellen hoe het in de auto ruikt?.....
We kopen 2,5 gallon benzine van een man op de parkeerplaats die dat toevallig bij zich heeft, dus we halen het naar Zabriskie point waar we een fotografie cursus voor beginners hebben. Onderwg daar naartoe zie ik een enorme spin op de weg lopen. We rijden terug, zodat Gerieke ‘m ook kan zien. Een tarantula is het!! Zo’n monster. Gerieke blijft met een vies gezicht in de auto zitten, ik stap even uit om het behaarde apparaat van dichtbij te bekijken. Mooi hoe Gerieke bij het zien van een beer al haar angst vergeet en bij het zien van een sprinkhaan of spin een grote boog eromheen maakt en ik bij beren liever van een afstandje toekijk.
Bob, een andere, fotograaf die nu ranger is, geeft de fotografie talk. We zijn met z’n tweeën, dus Gerieke krijgt ook allemaal tips voor haar videocamera. We weten nu waar we op moeten letten, dus als het goed is zijn de foto’s en filmpjes na Death Valley oogverblindend mooi.
We rijden naar nog een uitzichtpunt bij zonsondergang waar we ook eten. Haren wassen in toilet gebouw. Was vergeten hoe fijn schoon haar is en een praatje van fotograaf Bob over hoe Death Valley aan z’n naam komt. Mooi verhaal.
Slaapplek zoeken op weer een off road weg..., je mag hier slapen 2 mijl van een verharde weg af, dus dat doen we. Zetten de auto midden op de weg, komt toch niemand meer langs hier.
Tot zo ver Death Valley, waar wij, ondanks de naam, levend uit gekomen zijn. Na deze woestijn hebben we echt alles gehad, denken we. Onder water, de lucht, regenwoud, bergen, bos, vulkaan, woestijn, enorme scheuren in de aarde genaamd canyons.
De wasmachine is intussen klaar. Even de droger voorzien van wat kwartjes, kunnen we zo lekkere schone en droge, niet stinkende (in mijn geval) sokken aantrekken. Heerlijk.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
