We love Harry Potter
Door: carlakoel
Blijf op de hoogte en volg Carla
01 December 2010 | Verenigde Staten, El Paso
Hoi.
Zoals beloofd dit keer vanaf een andere locatie. De wc van Arches NP. Gerieke wast mijn en haar sokken. En vooral die van mij, want die hebben het echt nodig. We gaan de lucht zelfs door m’n schoenen heen ruiken en die zijn gore-tex, dus dat wil wat zeggen...
De arretjes cake is trouwens doorgedrongen tot Gerieke Kirsten. Dat is het eerste wat ze gaat maken als ze thuis komt. (Maar thuis daar hebben we het niet over.)
Die schoenen granny Leni, wij hebben nog nooit zo’n jonge granny gehoord, dus we denken dat je nog jong genoeg bent om met ons op jacht te gaan in Amerika. Na een nachtje schoenen shoppen kom je erachter dat je nog helemaal niet zo oud bent, hebben ook wij ondervonden.
En voor mijn jongste broertje, zonder werk kan je geen beren zien en dat wil jij wel. Ik ben de trip al aan het plannen, dus zorg maar dat je geld hebt.
En Sor, een pot pindakaas kan je krijgen.
De dag na de laatste hike in die enorm grote canyon, de Grand Canyon genaamd, zijn we naar Flagstaff gereden. Vandaag sneeuwt het overal hebben we gister nog kunnen vinden op weeronline, dus weer geen Bryce vandaag. Gister hebben we met Martin en Andi via facebook chat, toch handig zoiets, afgesproken bij Barringer meteor crater. Een krater geslagen door een meteoriet dus, in Arizona. Het sneeuwt op de weg daar naartoe behoorlijk, dat is mooi, dan klopten de voorspellingen dus. We kunnen hier wel een sunt ming Jan gebruiken, heel wat sneeuw te vegen hier.
De krater is heel groot, een diameter van bijna 1,6 km. Dat was ongeveer 50.000 jaar geleden een behoorlijke klap. Zit ook nog een museum bij die ons moet doen geloven dat de aarde ieder moment getroffen kan worden door zo’n groot brok ijzer. Om iedereen even gerust te stellen, dat is niet zo.
Na de krater en weer afscheid nemen van Martin en Andi, rijden we door naar Flagstaff. Daar gaan we naar de bioscoop! Harry Potter and the Deathly Hallows part 1 is wat we willen zien. En dat kan ook. We hebben nog een dik uur voor de film begint, dus wat beter te doen dan naar de dichtstbijzijnde shopping mall rijden... (blind zeiden we toch?)
Om 15:10 uur begint de film, om 18:00 uur staan we weer buiten. Dat was lang, maar zo voelde het helemaal niet, wij willen meer zien! Zo’n vette film! En die Ron, dat is best een leuke jongen geworden.
Buiten is het nog steeds sneeuwend koud. Tijd voor wings, we vinden het Buffalo wing restaurant. We eten chili fries (Gerieke helemaal blij), quesedilla’s en natuurlijk chicken wings in verschillende, heel erg lekkere, marinades. Onze ober staat verstelt, die dacht niet dat we dit allemaal op zouden krijgen. Ha! Mooi wel.
Rijden richting Bryce, naar het national forest op de weg. Helaas ligt er op alle zijwegen van het Kaibab NF zo’n dikke laag sneeuw dat we er zelf in verdrinken, daar kunnen we dus niet in rijden. Dan moeten we in een ruk door naar Bryce wat nog eens vier uur rijden is. Ik ga al scheel kijken van moeheid, gelukkig kan Ger verder rijden met Stevie Wonder op meezing volume. Komen midden in de nacht om 02:00 uur aan in het Dixie NF, daar vinden we een parkeerplek met wc die niet onder gesneeuwd is. Aanknappen en slapen.
Zoals beloofd dit keer vanaf een andere locatie. De wc van Arches NP. Gerieke wast mijn en haar sokken. En vooral die van mij, want die hebben het echt nodig. We gaan de lucht zelfs door m’n schoenen heen ruiken en die zijn gore-tex, dus dat wil wat zeggen...
De arretjes cake is trouwens doorgedrongen tot Gerieke Kirsten. Dat is het eerste wat ze gaat maken als ze thuis komt. (Maar thuis daar hebben we het niet over.)
Die schoenen granny Leni, wij hebben nog nooit zo’n jonge granny gehoord, dus we denken dat je nog jong genoeg bent om met ons op jacht te gaan in Amerika. Na een nachtje schoenen shoppen kom je erachter dat je nog helemaal niet zo oud bent, hebben ook wij ondervonden.
En voor mijn jongste broertje, zonder werk kan je geen beren zien en dat wil jij wel. Ik ben de trip al aan het plannen, dus zorg maar dat je geld hebt.
En Sor, een pot pindakaas kan je krijgen.
De dag na de laatste hike in die enorm grote canyon, de Grand Canyon genaamd, zijn we naar Flagstaff gereden. Vandaag sneeuwt het overal hebben we gister nog kunnen vinden op weeronline, dus weer geen Bryce vandaag. Gister hebben we met Martin en Andi via facebook chat, toch handig zoiets, afgesproken bij Barringer meteor crater. Een krater geslagen door een meteoriet dus, in Arizona. Het sneeuwt op de weg daar naartoe behoorlijk, dat is mooi, dan klopten de voorspellingen dus. We kunnen hier wel een sunt ming Jan gebruiken, heel wat sneeuw te vegen hier.
De krater is heel groot, een diameter van bijna 1,6 km. Dat was ongeveer 50.000 jaar geleden een behoorlijke klap. Zit ook nog een museum bij die ons moet doen geloven dat de aarde ieder moment getroffen kan worden door zo’n groot brok ijzer. Om iedereen even gerust te stellen, dat is niet zo.
Na de krater en weer afscheid nemen van Martin en Andi, rijden we door naar Flagstaff. Daar gaan we naar de bioscoop! Harry Potter and the Deathly Hallows part 1 is wat we willen zien. En dat kan ook. We hebben nog een dik uur voor de film begint, dus wat beter te doen dan naar de dichtstbijzijnde shopping mall rijden... (blind zeiden we toch?)
Om 15:10 uur begint de film, om 18:00 uur staan we weer buiten. Dat was lang, maar zo voelde het helemaal niet, wij willen meer zien! Zo’n vette film! En die Ron, dat is best een leuke jongen geworden.
Buiten is het nog steeds sneeuwend koud. Tijd voor wings, we vinden het Buffalo wing restaurant. We eten chili fries (Gerieke helemaal blij), quesedilla’s en natuurlijk chicken wings in verschillende, heel erg lekkere, marinades. Onze ober staat verstelt, die dacht niet dat we dit allemaal op zouden krijgen. Ha! Mooi wel.
Rijden richting Bryce, naar het national forest op de weg. Helaas ligt er op alle zijwegen van het Kaibab NF zo’n dikke laag sneeuw dat we er zelf in verdrinken, daar kunnen we dus niet in rijden. Dan moeten we in een ruk door naar Bryce wat nog eens vier uur rijden is. Ik ga al scheel kijken van moeheid, gelukkig kan Ger verder rijden met Stevie Wonder op meezing volume. Komen midden in de nacht om 02:00 uur aan in het Dixie NF, daar vinden we een parkeerplek met wc die niet onder gesneeuwd is. Aanknappen en slapen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
