Mountain lion sprongen

Ja, die komen hier ook voor mountain lions (of puma). Dat zijn helemaal krengen (en gelukkig ook heel schuw). Bij mountain lion denk ik aan de kat Toos en ook aan hoe die mij ooit aangevallen heeft. Een mountain lion? Doe ons maar een zwarte beer.

We zitten nu in een lodge in de Grand Canyon, de sneeuwstorm van gister is een echte storm geworden, dus Bryce was niet meer te doen. Verder naar het zuiden getrokken, we gaan later terug naar Bryce. Hier is het ook noodweer helaas. IJzig koude wind en hagel. Au. Gelukkig is dit een top lodge met wifi en french vanilla koffie.

We gaan even een paar grote sprongen maken, zo over een paar mountains heen. We kunnen het niet meer bijhouden al dat schrijven.

De zwarte beer die wel eens een kijkje kwam nemen op die camping hebben we niet gezien. Misschien omdat we in het donker aankwamen en weggingen en een zwarte beer zwart is net als de nacht.

We gaan naar het Blackhills National Forest, daar is Mt. Rushmore, daar rijden we langs, want we gaan natuurlijk geen 10 dollar parkeergeld betalen als we het beeldhouwwerk ook vanaf de weg kunnen zien. Ziet er heel mooi uit die vier hoofden in de bergen.

De 26e oktober regent het in de ochtend en dus hadden we geen zin om naar buiten te gaan en ik ook niet volgens Ger, want mijn weerstand is slecht, voor je het weet ben ik weer ziek. En lachen dat ze deed. Nu is Ger aan het koken op de camping en steekt ze twee keer achter elkaar haar blonde lokken in de fik. Nog even een rondje rijden om de auto op te stoken want het waait hagel en dat is koud. Nadeeltje van vroeg op de camping aankomen is een koude auto.
In Wind Cave NP doen we een tour door Jewel cave. Het op een na grootste grottenstelsel van de wereld. Mooie grot met kristallen en een bacon sliert, zo ziet er uit en meer. En het is er donker, geen licht komt door van buiten, dus ookal ben je 30 dagen onder de grond, je ogen zullen nooit aan het donker wennen. De ranger die de tour guide demonstreert dat door het helemaal donker te maken, je ziet echt alleen maar zwart, niets is te onderscheiden.

Volgende dag een trail lopen, moeten we een riviertje voor over. Ligt een mooie steen in het midden, jammer dat die los zit. Ik ben zo blij met m’n gore-tex schoenen.
Het gaat weer regenen, dus we rijden nog wat punten af met de auto. Eten met utzicht op de prairie en de ondergaande zon. Het waait heel hard, dus we koken in de auto, even uitproberen en dat gaat als een trein. Dat doen we nooit meer anders. Onze auto is nu echt onze alles. Blikje diet coke als toetje. Gerieke is al een heel eind op weg met het alfabet boeren. Met een brok hout moet ze hen. Jammer dat we onze brokken hout net weggedaan hebben, ben nog op zoek naar een goed brok, dus maak je geen zorgen oma Rikje. Ik ben wat langzamer met boeren, zoals met zoveel. (Maar ik ga mezelf niet met een brok hout hen, dat weet ik al wel..)
Vandaag een prairie trail, heel mooi en weer heel wat anders. We hebben van tevoren bizon info ingewonnen, want die lopen hier weer vrij rond en we zijn onze Yellowstone bijna dood ervaring nog niet vergeten. Komt erop neer dat je als je een bizon ziet, op wat voor afstand dan ook, terug gaat. Ok.
Voordeel van de prairie, het is open dus je kunt een bizon al van verre aan zien komen. Nadeel van de prairie, het is open dus je kunt een bizon al van verre aan zien komen.
Na een mijl of 2 ligt er aan onze rechterkant een bizon te chillen of te duiken voor de keiharde wind. En aan de linkerkant staat een hele kudde te grazen. Onze auto staat ergens middenin... Ze zijn nog ver weg, maar bizons lopen snel en we zijn niet vergeten wat de ranger gezegd heeft. We lopen toch een stukje door want we zijn er bijna en we willen een trail afmaken zonder opgehouden te worden door wildlife!! Een heuvel verder hebben we er toch niet zo’n goed gevoel over, dus terug. De auto is gelukkig niet omsingeld, snel weg hier van die bullebakken.

We rijden door naar Badlands NP. We kunnen echt niet geloven hoe dat eruit ziet als we erin rijden. Zoiets hebben we nog nooit gezien. Heel zacht gesteente dat op zand lijkt, maar het niet is, uitgesleten door het weer. Was ooit een vlakte die nu uitgesleten is met grasvlaktes erop. Heel apart, moet je zelf zien. De badlands slijten per jaar 2,54 cm, de bergen waar Mt. Rushmore ingehakt is slijten per jaar 1/1000 daarvan. Zo zacht is het dus.
Volgende dag lopen we een trail van ongeveer 11 mijl tussen en op die badlands, heel erg vet. En het is weer mooi weer, zo mooi dat de truien uit moeten. Heerlijk.
Ik slaap op de stoel want m’n luchtbed ziet er nu uit als een plak duct tape, maar is nog steeds lek. Ik zou echt niet weten waar ik nog naar gaatjes moet zoeken, dus dat doe ik ook niet meer. Gerieke telt de dagen tot de extra slaapzak af, want die bevriest elke nacht weer. Ik moet zelfs voor het licht wordt opstaan omdat ze al vanaf 01:00 uur wakker ligt.
Ger en ik hebben hele verschillende lichamen. Gerieke heeft het ’s nachts ijskoud en ik niet. Ik heb het overdag veel sneller koud en dan is Ger een kacheltje.

Vrijdag 29 oktober gaan we rijden richting het oosten, waar niets meer is. Het westen is het gedeelte van de national parks. We rijden de middle of nowhere in zegt een groot bord. Mooi. Ook meteen geen radio ontvangst meer. Is sowieso moeilijk in de parken en heb je een goede zender gevonden dan is het een paar mijl verder weer ruis. Gelukkig heeft Ger haar iPod met boxje en Sia bij zich. Jeej. We slapen onze eerste nacht op een Walmart parkeerplaats, is toch even wennen. Deze is 24 uur open, dus als Ger vannacht moet plassen (wat nogal eens gebeurd) kan ze gewoon naar de wc.
Zaterdag. Op een Walmart parkeerplaats slapen is top. Omkleden op lekkere warme wc’s. Iemand bij de ingang die goedemorgen tegen je zegt, fantastisch.
Vandaag rijden we officieel van west naar oost via de Mississippi. Staan een paar mooie huizen langs die rivier. En dan arriveren we in Orland Hills. En daar liggen onze slaapzakken klaar!! Onze min 15 slaapzakken wel te verstaan, bij, uiteraard, de Walmart. Oh, wat zijn we blij. Sor, op Pinkpop slaap jij ook warm, heb nu een min 15 mummy slaapzak over. Ze hebben hier ook een Aldi, de Aldi die wij ook in Nederland hebben, nog helemaal nieuw, heeft Duitsland geëxporteerd, top idee. Meteen chocola daar halen natuurlijk en ook meteen opvretten. En lekker slapen in die twee slaapzakken!!! Ik slaap weer naast Ger, dus dat extra laagje is ook fijn als ondergrond.

Zondag de 31e is het Halloween en zondag. Op zoek naar een kerk, we lopen de eerste kerk binnen die we tegenkomen en bijna begint. Worden meteen door iedereen welkom geheten, heel gastvrij. De dienst begint met een uur muziek maken en zingen, een grote jamsessie, helemaal los gaan ze, mensen vallen bij bosjes neer. Dat kunnen wij blanken niet zo, echt fantastisch. Dan een preek in de vorm van bijbelstudie, heel interactief en de voorganger doet het heel goed en grappig. Na de dienst nog even praten met iedereen en er wordt voor ons gebeden. Top dienst! Mocht we ooit in de buurt van Chicago gaan wonen hebben wij onze gemeente al gevonden.
Vier uur later staan we weer buiten, echt een fantastische dienst, wij kunnen er weer tegenaan. We slapen weer bij een Walmart, zien nog wat kinderen trick or treaten, toch nog een beetje dat halloween gevoel. En omdat wij dat niet meemaken kunnen we de bak Reese ijs (pindakaasijs met peanutbutter cups) goedpraten. Die bak is zo op, geen probleem. Zulk lekker ijs!!! En tot onze grote schrik is het van Unilever!! Unilever, misschien tijd om dit naar Nederland te brengen???!!!!!!

Volgende dag Cuyahoga NP, we lopen een mooi bos trail. De tijden dat Ger beren verjoeg met zeven pond haring voor vijf euro zijn voorbij. Ook hier geen beren.
’s Avonds weer een Walmart opzoeken. Die staan allemaal in de tomtom, ideaal dat ding. Het is halloween snoep sale en daar aas ik al dagen op. En Gerieke niet. Wat raar is, want normaal is Gerieke degene die bij het snoep weggesleept moet worden. Ik had de eerste nacht in de extra slaapzak ook al koude voeten. Wat gebeurd hier?...Een hele zak reese’s peanutbutter cups voor de helft van de prijs. Dat kunnen we natuurlijk niet laten liggen, Ger is snel overgehaald.

Vandaag is het 2 november en dus is Gerieke jarig!!!!! Ze is nu 27, maar zo ziet ze er nog lang niet uit en zo voelt ze zich al helemaal niet. Op haar verjaardag gaan we naar Amish kijken. Die zijn eigenlijk best modern soms. Ze ploegen nog wel het land met paard en wagen, maar we zien ze ook met leafblowers bladeren weg blazen. Hmm... Op de weg worden de paarden en wagens ingehaald door auto’s. Leuk om te zien hier. En ook raar, dit is geen dierentuin... Overal staan restaurants en dingen met daarop ‘Das Dutch’ of ‘Der Dutch’, serieus! gebruik ons goed! en Duits ook. Wat jij opa Arwed?

Woensdag rijden we verder richting New York City, nog een tussenstop in het Delaware Water Gap, want we hebben, ongelooflijk maar waar, tijd over. Een korte hike daar naar de top van een berg met uitzicht op heel veel herfstbomen, wat heel mooi is al die kleuren. Op zoek naar een slaapplek in het donker over een bos weggetje. Er komt weer van alles onze auto bekijken terwijl ik rij, echt waar, STOP daarmee!! Laatst, toen Gerieke reed, kwam er een wasbeer overrennen. Maar goed dat zij reed, want anders was ie vast en zeker stil gaan zitten op de weg om eens even te kijken hoe mooi die lampjes van de auto eigenlijk zijn.

Volgende dag willen we een lange hike doen, maar in plaats daarvan regen regen regen, met bakken uit de lucht. Dus we gaar rijden, er is een scenic drive niet al te ver hier vandaan. En dat is maar goed ook, want het is regen regen regen met bakken uit de lucht de hele dag.
We hebben onderweg tijdens dat vele rijden de blizzard van Dairy Queen ontdekt!!! Gelukkig en helaas kent de tomtom die ook. Helemaal los daarop. Waarom dat nog niet in Nederland is!? (En dan kijken we even vragend naar Lydia.)

Vrijdag, tassen weer inpakken, niet niet leuk. Dat hebben we een maand lang niet hoeven doen. Blijk je alweer meer te hebben dan je dacht, kan allemaal net niet, maar toch wel. En rijden in New York City, de tomtom snapt het niet meer met al die wegen over elkaar heen. Gelukkig vinden we JFK Airport, de drop off plek voor onze auto op tijd.
Met de metro naar ons hostel in Harlem, drie blokken van Central Park. Kunnen we eindelijk weer echt douchen!!! Dat is genieten. Om 17:00 met Bart afgesproken bij het Alice in Wonderland standbeeld in Central Park. Het park is 12 keer groter dan Spakenburg, dus een specifiek punt leek hem handig. Om 17:30 (het park is inderdaad 12 keer groter dan Spakenburg) vinden we Bart verkleumd op een bankje. Jeej, het liefdes koppel is weer samen. ;)
We lopen naar Times Square, heel veel lichten en... heel veel gewoon eigenlijk. Ook de m&m’s winkel en Toys ‘r’ Us zijn daar. WAT zijn dat voor winkels, fantastisch. M&M’s in kleuren waarvan we niet eens wisten dat ze bestonden en in de Toys ‘r’ Us, staat een levensgrote en levensechte T-rex en een barbie huis op ware grote. Een roze barbie huis, kan me zo indenken dat dit Marjan’s droomhuis is.
Eten bij het Hard Rock café waar Bart vip member is en dat is mooi, want dan hoef je niet in de rij te staan. Hij gaat naar binnen als Bart en komt er weer uit als Mark, want Bart verstaan ze niet zo goed (ondanks Bart Simpson). De traditie van opnoemen in welke cafés op de wereld ie allemaal al is geweest wordt voortgezet en het eten is heerlijk. En dan het toetje, waar het allemaal om draait wat Bart en Gerieke betreft. De ober stelt voor om een toetje te delen omdat ze vrij groot zijn. ‘No’ is daarop het antwoord. Ger en ik hebben warme brownie met ijs en Bart heeft traditie getrouw z’n hot fudge sunday. En lekker!!! Er kan eigenlijk niets meer bij, maar het moet op. Pijn is het gevolg, maar het moet op, dit is te lekker. Chillen bij Bart aan de andere kant van Central Park. We lopen naar ons hostel. Dat is zo ver dat Gerieke nu blaren op haar voeten heeft, ze loopt op haar kapot aan alle kanten DC’s, die nu echt te kapot zijn voor haar voeten en ook nog kapotte sokken.

Zaterdag included ontbijt in hostel en goed ook. Sowieso goed hostel. We pikken Bart op die Ger een blaren behandeling geeft. We gaan naar NY east, lopen over de Brooklyn Bridge en zien we het Statue of Liberty als heel klein streepje in de verte. Check. :) Eten bij Five Guys, die honderden prijzen hebben gewonnen voor beste burger, goed zijn ze zeker en de patat ook.

Zondag is de dag van de marathon! Die loopt Bart, eerste marathon ooit. Wij staan vroeg op om eerst te winkelen. Om 12:00 uur staan we klaar langs de marathon route om Bart te zien rennen. Leuk om iedereen aan te moedigen. Mensen storten ook letterlijk in, kunnen niet verder. Gerieke helpt Koos verder te rennen. Het is ijzig koud in NY, twee uur staan later komen we erachter dat we kleren voor Bart bij ons hebben en besluiten die aan te doen. Komt ie net voorbij rennen. Stonden we daar twee uur in de aanslag met fototoestel en camera, geen opnames van een rennende Bart. Helaas. Hij kwam lekker fit voorbij huppelen en heel leuk om hem te zien gaan. Goed dat we uit Spakenburg komen, die viswijf schreeuw skills zitten dan in je bloed.
We zien Bart, niet zoals gepland in z’n hotel. Hij was kort nadat wij hem zagen al klaar, we stonden namelijk vlakbij de finish, terwijl we dachten in het midden te staan. Heeft die arme jongen een half uur in de kou op ons zitten wachten. Sorry Bart. We halen pizza bij Arti Choke, de beste pizza’s van de stad horen we. Ook weer heel lekker en een salted caramel hot chocolate bij Starbucks voor de renner. Eten we op onder een film op Bart’s kamer. Dit is intussen ook ons hotel geworden.

Vandaag shoppen in Lafayette, aangeraden door kleding verkoopsters van Forever 21, die helemaal los gingen over dat district. En wij gaan ook los. Nog nooit heb ik zo makkelijk afscheid genomen van schoenen. Weg met die gaten adidasjes, helemaal klaar ben ik ermee, ik hou de nieuwe meteen aan. ’s Middags willen we in de rij staan voor kaartjes voor Mary Poppin’s de musical, maar die speelt vandaag niet... Dus even Times Square winkelen en eten bij Hard Rock café weer. Weer chillen bij Bart en dan is het tijd voor afscheid.Wij pakken in hostel onze tassen weer in op de gang, vreselijk

Twee uur later alweer opstaan. In New York slapen we heel weinig. Naar het vliegveld met de metro. Zes uur vliegen later zijn we in San Francisco. Auto ophalen gaat nog even lastig, creditcard heeft niet genoeg limiet, maar het lukt met een 500 dollar deposit. Aapsen. Er wordt net een witte versie van onze auto binnen gereden, aanknappen! Weten precies wat we hieraan hebben. Alles weer in de auto en gaan. Over de Golden Gate bridge rijden we. Weer lekker slapen bij de Walmart, dat zijn toch de beste campings.

Tot zover deze sprong. Het is 18:30 geweest ver na onze etenstijd. De sneeuwstorm die we ontvlucht zijn in Bryce is nu ook hier... Wordt nog leuk een slaapplek zoeken in het bos in een meter sneeuw. Tot de volgende keer! En toedels van Gerieke!

Ps: We hebben trouwens ook een keer bij een Walmart in Sharon geslapen. Dat was de beste ooit.