Mike en Candice 2nd

Weer een visitor center. In Bryce Canyon NP dit keer. Buiten is er een sneeuwstorm gaande, we konden dus niets zien van de scenic drive die we deden. En we hebben ook nog eens geen winterbanden, dus nu zitten we hier. Nog een uurtje stroom aftappen.

In Airdrie worden we heerlijk wakker om 08:30 uur bij Mike en Candice. Candice maakt ei met bacon als ontbijt. Top ontbijtje. Vandaag moet Candice naar het gemeentehuis om een nieuw paspoort aan te vragen, want ze gaat met Mike en Ben naar Phoenix. Verrassing van Mike, hoe leuk is dat. En hoe was het Candice? Na gemeentehuis gaan we lunchen bij Pete’s, want dat is nu definitief herontdekt en in die korte tijd dat we hier zijn moeten we daar natuurlijk zoveel mogelijk van meepakken. Het zonnetje schijnt, dus we eten onze burger en fries en shake (die kan ook wel onder de noemer eten) buiten op.
Als Ben thuis op bed ligt gaan we met z’n drieen boodschappen doen, want vanavond maken Ger en ik stamppot! Ze weet nu het geheime ingrediënt van haar moeder, azijn. Tot zover het geheim... Gerieke ziet koekjes bakken ook weer helemaal zitten en er is nog stroop en ijs, dus het toetje is geregeld. De hutspot met worst is weer heerlijk. Ook Mike en Candice vinden het lekker en gaan het overmorgen zelf weer maken. Is dat gelukt trouwens? Na het eten laten we Arrow uit (die plast als een meisje..) en daarna zijn we klaar voor het toetje. Scene it? 2nd spelen en slapen. Geen tijd meer gehad om de halloween pumpkin te snijden die Candice ook meegenomen had. Helaas, volgende keer.

Volgende dag nemen we afscheid van Candice die moet werken. :(
Mike maakt pancakes als ontbijt, lekker lekker. Mike plakt m’n luchtbed, ik word al vijf nachten op de grond wakker... en dan is het tijd om te gaan.
Gelukkig komen jullie volgend jaar naar Nederland. Kan Candice weer Nederlands spreken (ze is half Nederlands) en de hele dag vanille vla eten. ;) Elke dag een andere stamppot eten ook en die kaassoufflés natuurlijk. Candice en Ben zijn allebei gek op kaas, alle kazen die er zijn geloof ik. En in Canada is cheddar de hoofdkaas en dat is geen kaas heb ik gehoord. Ger heeft geprobeerd cheddar te verbannen toen ze hier studeerde, maar is niet helemaal gelukt.
Wij zeggen bedankt voor alles, was fantastisch en tot volgend jaar juli, zullen we jullie in de watten leggen!

Ger en ik vertrekken weer naar Amerika, de grenscontrole gaat verbazingwekkend makkelijk. We hebben al een formulier ingevuld (waiver) voordat we naar Seattle vlogen, dus we mogen door en de douanier lacht er zelfs bij. Wow.
Naar de Walmart in Great Falls, toch nog maar een blik ravioli mee van Great Value, gewoon omdat ie zo goed is. We slapen in het Lewis & Clark NF, we schijnen het donker nog steeds de ideale tijd te vinden voor het zoeken van een slaapplek... M’n luchtbed is nog steeds lek, nog een laagje duct tape erop dan maar.

We worden wakker in het bos dat heel mooi is. Ik rij en er springt weer van alles voor de auto. Bij Gerieke springen er nooit beesten voor de auto, lijkt wel alsof ze daarmee wachten totdat ik rij.
Het gekookte water dat we bij Mike en Candice hebben getapt is nog steeds warm in de thermoskan. Theetjes dus. Drie dagen blijft het warm Mike, dat is het ware antwoord op je vraag.
Als we gaan tanken en ik niet precies weet van welke pomp, zegt de caissière “O, that little grey whatever it’s called over there?”.... Is het dus echt een compact hier.
We zijn gister toch vergeten een slaapplek te zoeken in New York, dus vandaag hebben we internet nodig. Naar de bieb in Billings. Een bibliotheek is de plek om te internetten in Amerika hebben we gehoord. En dat is zo, we reserveren een computer voor een uur later, vinden vrij makkelijk een hostel in New York, boeken, printen en weg weer. In dat uur wachten zijn we even door Billings gelopen en alles wat we zien zijn junkies en zwervers, heel gezellig. Zelfs de bieb heeft een security meneer rondlopen.

Naar de Bighorn Canyon, maken we een kleine detour naartoe om het autorijden op te breken. De tomtom stuurt ons over een onverharde weg en dat vindt de auto niet zo leuk en wij ook niet. Duurt te lang dus we draaien om. Er staan koeien langs de weg. Een koe is niet zo slim zien we hier weer. Er staat er een langs de weg, ze kijkt dom en loom op omdat er een auto aankomt en dat zou wel eens een gevaar kunnen zijn. Nu moet ze kiezen wat ze gaat doen en blijven staan is geen optie. Van alle kanten die ze op kan kiest ze ervoor voor ons uit te rennen. Niet een stapje naar links, niet een stapje naar rechts, maar voor ons uit.... Het duurt even voor ze door heeft dat rechts misschien het slimst is, die heeft d’r beweging ook weer gehad voor vandaag. Zo een mooi beest.
Zijn we er bijna is de weg naar de canyon gesloten voor het seizoen, kunnen we niet meer zien, top.... naar het Bighorn national forest dan maar, bossen sluiten nooit.
Gerieke kookt op een picknick area, ik plak m’n luchtbed nog maar een keer met duct tape, er blijven overal gaatjes inspringen. We vinden een slaapplekje op een verlaten camping heel hoog op een berg, moest de auto lekker voor klimmen, vindt ie ook heel leuk... Denk je van beren af te zijn, staat er op de wc deur dat we op moeten passen omdat er regelmatig een zwarte beer een kijkje komt nemen hier.... Ik rij Gerieke nog een laatste keer naar de wc, want met een zwarte beer om de hoek wil je zo kort mogelijk buiten die veilige auto zijn.