Daar kunnen wij Nederlanders nog wat van leren

Zijn we weer. Gerieke wast haar haar in de wasbak van de toiletten van het visitor center (nu echt) terwijl ik weer op de wc zit te tikken.

Na die nacht zonder beren angst worden we goed wakker en vroeg, 04:30 uur, want we rijden in één ruk door naar Canada. Daar woont Candice in Airdrie en dat ligt dan weer bij Calgary. Candice is een vriendin van Gerieke die ze nog kent van haar Canada semester. Vroeg opstaan heeft zo z’n voordelen, we zien de mooiste zonsopgang ooit. Zelfs de mevrouw van de radio zegt het.
Bij de grens rijden we zo door, want er zit niemand in het hokje. Dat is niet helemaal de bedoeling weten we als we terug geschreeuwd worden. Gelukkig is dit de grens naar Amerika niet.. Beetje dom van ons natuurlijk, dit is Europa niet.
We kunnen de Rocky Mountains al zien liggen in de verte en ze zijn nu al mooi. Om 17:30 uur komen we aan bij Candice en die is heel blij Gerieke weer te zien en andersom. Ger vond het toch wel een beetje spannend worden zo dichtbij. Candice is getrouwd met Mike en ze hebben een zoontje Ben en een Golden Doodle, Arrow genaamd. Deze mensen zijn ook weer veel te gastvrij. Niet normaal. En zo fijn. We kunnen meteen douchen, waar we ook echt aan toe zijn na zes dagen vochtige doekjes.
Candice kookt met thanksgiving leftover turkey, jeej!!! Dat hebben ze hier 10 november al gevierd en we hebben het gemist. Nu kunnen we het toch nog een beetje proeven. Top!
Nog even catch uppen en praten en dan slapen, we zijn kapot na 12 uur rijden.

Weer vroeg wakker, maar niet van de kou dit keer, gewenning noemen we het. Vandaag gaan we naar Mount Royal College (tegenwoordig university) waar Gerieke gestudeerd heeft. Even kijken hoe het er allemaal uitziet en of het hetzelfde gebleven is. Ze zijn groter geworden en de sportfaciliteiten zijn nog steeds hetzelfde en dat betekent heel erg goed. Alles kun je er doen en allemaal indoor. Heel leuk om te zien hoe Gerieke hier vijf (of zes) jaar geleden gewoond heeft. Ben doet intussen alle deuren voor ons open want dat kan met een druk op de knop en dat vindt ie fantastisch.
We lunchen in de kantine/restaurant daar. Alles kun je er krijgen. Ben eet de olijven uit Candice haar salade, vindt ie lekker. Is dat normaal voor een twee jarige?
Vanavond hebben we girls night, lekker koken, wijntje erbij, heel lekker eten. Candice maakt haar bekende fajita’s en die zijn niet voor niets bekend weet ik nu. Gerieke heeft zich weer op stroopwafels maken gestort, ook weer goed.

Vrijdag ochtend willen we vertrekken naar Banff met een tas vol schone kleren. Sneeuw en niet een paar lullige vlokjes die meteen weer weg smelten, maar echte keiharde sneeuw. Zo kunnen we de weg niet op met onze Amerikaanse niet op de echte winter berekende auto. Als het hier al zo sneeuwt dan is het in het noorden, waar wij heen willen, nog erger. Volgens de weer berichten kunnen we vanmiddag wel weg want dan gaat het opklaren en blijft het de komende dagen ook mooi. We gaan met Mike en Ben naar Costco, iets groters heb je nog nooit gezien. En ze verkopen er alles alles alles! En wij dachten dat Walmart groot was. We spreken met Candice (die vandaag werkt) af bij een Italiaans restaurant waar we met z’n allen lunchen. Hele goeie lunch. Voor we het weten heeft Mike de rekening betaald. Serieus als jullie in Nederland zijn...
Om 14:30 uur vertrekken we dan toch naar Banff. Over vijf dagen komen we terug bij Mike en Candice, mogen we weer bij ze blijven slapen en bijkomen. Dankjewel.