Beren op de weg

Hey!!! Op de wc in het visitor center van Yosemite, daar zit ik nu te tikken, want hier hebben ze electriciteit, meteen opladen dus ook. Bart heeft de laptop van Gerieke meegenomen en dat is nu al fantastisch. Top, dankjewel Bart! En wat ie ook meegenomen heeft, chocolade letters! Dankjewel Margriet, die hebben niet lang overleefd, zo lekker.
En er is warm water hoor ik Ger net roepen. En dat ze ‘zo morgen haar haren gaat wassen’. Gelukkig, want ze begint alweer een aardige plakkop te krijgen..

Waar we op dit moment zitten is in de Starbucks (op elke hoek hier, je weet het Lyd) een nieuwe favoriete plek, kunnen we dit soort verhalen op the internet zetten. Want in een visitor center wc hebben ze dat niet, maar dat is dan ook het enige wat er nog ontbreekt.

Yellowstone, daar gaan we in na die nacht slapen in berengebied. Gerieke heeft vannacht nog even geplast naast een hertje dat bij de auto stond te grazen. Had ze al drie uur uitgesteld uit angst tegen een beer aan te lopen.
De ingang van Yellowstone east is heel dichtbij. We kopen een annual national pass. Mogen we voor 80 dollar een jaar lang alle nationale parken, monumenten en alles mat national ervoor in. Top deal.
We gaan eerst naar de Mammoth hot springs. Heel mooi, beetje maanlandschap met stoom overal. We rijden verder met de auto en komen meteen al een bizon tegen, die volgt de gele lijnen op de weg. Dat is even leuk, maar op een gegeven moment wil je toch door. En die beesten zijn GROOT. Enorme kop zit erop.
We doen een korte hike, maar wel tegen een berg op en daarna er weer vanaf. Gelukkig zijn er meer mensen op het trail dus alle beren zijn al verjaagd.
Terug bij de auto lunchen en naar Old Faithful, een geiser die ongeveer iedere 90 minuten meters hoog water de lucht in spuwt. En dat doet ie, WOW, dat gaat hoog, wat een kracht borrelt daar in de grond en komt er dan keihard uitgeknald. Supervet!
Op de weg naar de west entrance (we slapen in de national forests buiten het park, want dat is gratis en er zijn net zoveel beren, dus dat maakt ook niet uit...) bekijken we nog mud pots, veel meer kleinere geisers en superblauwe meertjes waar je zo in zou springen, maar daar zijn ze te heet voor. En het mag niet. En ook een gat in de aarde waar alleen maar stomende lucht uit gegild komt. Wat een kabaal. Zo mooi die aarde!
Bij een paar stomende meren moeten we op de foto met een Thaise man... Wat de aaps, we zijn in Amerika! Zijn er niet genoeg Amerikanen met wie jullie op de foto kunnen?
We slapen weer buiten het park, want daar slaap je gratis, paupers die we zijn, als je een goede plek kunt vinden in ieder geval en dat kunnen wij.

Dag twee, we gaan hiken, wel twee of drie vandaag. Helaas kunnen we de eerste twee trailheads niet vinden.. Dus door naar het volgende gebied. Onderweg komen we ineens in de file terecht en dat moet ergens door komen, want het is herfst, dus rustig. Zo fijn om in deze tijd van het jaar hier te reizen, in de zomer is het hier waarschijnlijk altijd file rijden zo druk.
Overal komen telelenzen opduiken als een wolf een bizon verwond heeft en daarna drie dagen wacht tot ie doodgebloed is en er ondertussen af en toe van knabbelt. Want dat is er dus aan de hand. Hele mooie wolf trouwens, en hele grote bizon, knap werk. Wel jammer voor de bizon dat ie zo dood moet gaan.
We komen bij ons trailhead en het regent en het is koud. Poncho’s uitpakken. Echt, met regen hiken is schijt. Zo kan ik het wel zeggen. Vooral als het koude regen is. We gaan toch lopen, mooi trail, dat wel, maar regen sucks.

We rijden langs nog wat bezienswaardigheden. Lopen een kort rondje om allerlei hotpots heen. Het begint te regenen, staat er een hele kudde bizons op het pad. Hmm, wat gaan we doen, in terug lopen hebben we niet al te veel zin. Gelukkig laat een jongen zien hoe het ook kan. Hij loopt van het pad af met een grote boog om de kudde heen. Slim denken we, dat kunnen wij ook, dus erachteraan. Al snel blijkt dat niet ons beste idee te zijn. De bizons beginnen te grommen en te blazen. De jongen geeft ons als tip ze niet in de ogen te kijken, dat is namelijk een bedreiging... Ok, dus we mogen niet naar ze kijken, maar we willen wel weten waar ze zijn. Dan komt er ook nog een bizon van rechts aangedenderd. Blijken we door de kudde heen te lopen!! Gerieke struikelt achter me aan een groepje bomen in terwijl we ingesloten worden door de bizons, die beesten zijn gewoon naar elkaar aan het seinen. We horen ze in onze nek hijgen. O man, gaan we dit overleven? Wat een angsten, beren in de nacht zijn er niets bij. Gelukkig hebben we de jongen nog, die ineens oog in oog stond met de bizon van rechts. Was niet helemaal de bedoeling. Hij heeft het overleefd en fluistert naar ons tussen twee wc blokken vandaan dat we moeten wachten. Als de kust veilig is mogen we komen. Adrenaline all over the place. Dat doen we dus nooit NOOIT meer. Een bizon wil je ook niet van dichtbij zien. Die beesten zijn GROOT en eng en GROOT!
Van de schrik bekomen lopen we nog een ander trail, want we zetten door. Hier staat een beren waarschuwing, die zijn hier recent nog gezien. We besluiten terug te gaan, want na die bizons zijn we zeker bang voor beren geworden.
Naar het visitor center, beren informatie van een ranger bemachtigen. En dat doet ze goed. Eigenlijk bij ieder teken van een beer “go back the way you came”. En laten weten dat je eraan komt, want beren houden er niet van verrast te worden. Morgen willen we een trail lopen van 11,7 mijl en daar zijn beren actief. Maar dat zijn ze overal, want ze zijn voedsel aan het verzamelen voor de winterslaap.
Ook nog een rondje door het centrum allemaal info over Yellowstone en hoe het ontstaan is. Yellowstone is een grote actieve vulkaan. Echt supervet. En daarom kan het ook zomaar veranderen, er gebeurd van alles in de grond. Gaten waar lucht op volle kracht uitgeblazen wordt, helderblauwe warme meertjes, geiser, lava gesteente, borrelende modderpoelen, alles zie je hier.
Ook zien we nog een filmpje van een grizzly die met het grootste gemak een bizon van 600 kilo omduwt. Wij gaan zo hard zingen morgen tijdens het lopen.
En met elk’s (lijkt op een rendier, maar dat is het niet) wil je ook geen ruzie. Gezellig hier.

Buiten is het heel mooi opgeklaard, we rijden met de auto nog langs wat vulkanische activiteit. Slapen bij uitgang west, overal beren waarschuwingen, fijn. We koken op een heel mooi plekje voor een beer zeg ik maar weer. En dat is in dit geval ook echt zo, hier staan zelfs info bordjes over beren en wat je moet doen als ze over de heuvel komen kijken.
Ik krijg het blik wortels niet open, even met geweld dan, want er liggen beren op de loer. Beschadig ik m’n pink nog ook. Vinden beren bloed ook interessant?... Gauw koken en in de auto op eten. We rijden zo ver mogelijk uit berenparadijs en parkeren bij een trailhead, is nog een wc daar ook. En een hele mooie sterrenhemel, zou je de beren bijna vergeten.

Vandaag de dag van het berentrail. We moeten geluid maken, want een grizzly beer houdt er niet van verrast te worden. Alle kinderliedjes die we kennen worden gezongen en onze handen klappen we ook warm. Dat wordt nog lastig als we omhoog moeten klimmen straks, dan hebben we al onze adem nodig om te ademen.
Gaat fantastisch. We lopen langs de grand canyon van Yellowstone en dat is best heel erg mooi. Kan je geen genoeg van krijgen zo’n uitzicht. Verder het bos in, nog steeds niets.
Dan zien we poep, steek ik een stokje in terwijl Gerieke bijna over haar nek gaat... :)
Niets aan het handje, is half bevroren, doorlopen dus.
We kunnen ons eindpunt al zien, ligt op de bodem van de canyon, ziet er heel mooi uit. Wat er minder mooi uit ziet is nog een hoopje berenpoep. Ik heb niet eens een stokje nodig om te zien dat dit vers is, maar ik steek er toch een stokje in... Er komt zelfs nog warmte vanaf. Die schijtberen!!! We zien het einde en het ziet er fantastisch uit, kunnen we niet verder omdat zo beer zo nodig op het trail moet poepen. We besluiten toch terug te gaan, want dat is wat de ranger zei...... Poep beesten. Het enige positieve hieraan is dat we nu niet 2 km stijl tegen de canyon want op hoeven te klimmen. Je moet er toch iets van maken..
Bij het visitor center vertellen we dat we weer terug zijn, hadden namelijk ook doorgegeven welk trail we gingen lopen mochten we niet meer terug komen. Goed van ons he?
De ranger zegt dat we er zeker goed aan gedaan hebben terug te gaan als de poep nog warm was. Dan was de beer niet ver, hij zou hetzelfde gedaan hebben. Heel fijn om te horen.
Het is heel mooi weer, dus we willen nog een kleine hike doen. En dat doen we, langs de andere kant van de canyon. Net de heuvel op ligt er een bot met nog een heel klein stukje rood erop. Dat betekent terug. Want, ookal zit er nog het kleinste stukje vlees op, go back the way you came, heeft de ranger ons gister verteld. Beren ruiken alles en gaan ook zeker even kijken wat er te halen is. Serieus, wat een SCHIJT beesten die beren. Kunnen we alweer het trail niet afmaken.
Wel koken we daar op de picknick area. Kippensoep met rijst, dat lusten beren toch niet...
Ik vind dit een mooie plek voor beren. Ger kookt rustig door terwijl ik schichtig om me heen kijk. Ze kunnen zomaar voor je neus staan.

We rijden het park uit, dit was de laatste dag. En dat is jammer, want het is hier heel mooi, we zouden wel twee weken kunnen blijven als we de tijd hadden. In het noorden eruit en slapen langs een rivier, waar nog meer mensen staan. Veel mensen hier hebben een belachelijk grote rv en dat is een camper zo groot als een vrachtwagen waar ze ook nog hun suv acheraan slepen. Wij zijn blij dat er mensen staan, voelt een stuk veiliger.
Lekker slapen.