Van die lucht eet je

Hallo allemaal!
Fijn om te zien dat m'n followers me nog steeds trouw zijn. :) Ik bedoel, jullie hebben nog niet zo lang geleden geleden de hele wereld moeten doorspitten en dan nu dit weer. Wat een hel moet dat zijn...
Gelukkig was dat laatste verhaal kort. Ik wist ook niet dat ik het in me had, op papier dan, want off paper hou ik het graag zo kort mogelijk. Of waren dat nou de mensen om me heen...
Anyway, ik zit hier nou al een tijdje, dus tijd voor een nieuw verslag.

Wat ik voornamelijk gedaan heb is werken. Werkdagen van 7 tot 10 en van 14 tot 16 zo ongeveer. En lunchen met bruine kaas, wat niet gewoon geitenkaas is. Het is het restproduct van kaas en verdraaid lekker. Zeker op een digestive biscuitje met boter.. :)
In die lange lunchpauze een paar keer met Anne naar Fagerness geweest, supermarkt en de boerderij winkel, ja echt, de boerderij winkel.
Ze hebben hier trouwens chocolade pasta crunchy! Waarom hebben wij dat niet! Of zie ik nu al jaren iets over het hoofd?

M'n tweede dag hier ben ik de berg waarop we wonen op gehiked. Door de koeien heen die daar staan te grazen. En ik door de bomen heen, want ik weet niet wat die koeien doen als ze mij in m'n rode jas zien.. ;) Heel veel sneeuw op de berg, dus ik probeer in de sporen van dieren te lopen om niet tot m'n knieën in de sneeuw te zakken.
Op de terugweg kom ik Henrik tegen die bij de koeien komt kijken. Hij laat me meteen de schapenstal en de andere koeienstal zien waar de grootste stier EVER (dat is er weer een) in staat. Wat een bullebak, nog nooit heb ik zo'n grote stier gezien. Een bizon uit het oostblok is er niets bij. Maar hij is heel vriendelijk zegt Henrik. En dat is het belangrijkste.

Zaterdag, wat de volgende dag is, en een hele mooie, hutspot gekookt. En dat was, ondanks de ietwat te papperige structuur, lekker. Dan mis je toch de beste stamppot maker ever. En als dessert, serieus, komen er stroopwafels op tafel. En Gerieke heeft ze niet gemaakt. Is een Nederlands kwaliteitsproduct, dat staat op de verpakking. Dan is het goed.
's Avonds komen er vrienden van Henrik en Anne op bezoek. Van het Noors versta ik al iets meer dan niets. Heel wat woorden lijken op Nederlandse woorden. De vrienden komen met snickers taart, echt waar, wie bedenkt dat en hoe lekker is dat. En cake met caramel frosting, nog zo een.

Zondag is Thomas (de Litouwer) vrij, dus help ik Anne in de stal. Poep schrapen enzo. 's Middags zie ik m'n eerste kalfje geboren worden!! Jeej en wauw (niet op z'n Eddy Wally's). Die valt meteen in de poep en wordt ook meteen weggehaald bij z'n moeder die niets van dat kleine stomende beestje snapt. Dit is haar eerste kind. Het kalfje krijgt een jasje aan en een lekker zacht stro bedje. Pia, de Australian Shepherd, is heel lief voor de kalfjes en likt ze schoon. Pia moet trouwens echt moeder worden. Als de kat aandacht krijgt, wat voor aandacht dan ook, straft Pia de gecastreerde kat door hem aan te randen... Vaag beest. Pia doet me wat betreft haar obsessie voor de kat en haar ene blauwe oog aan Lizzy denken.

Woensdag de 16e ga ik met Henrik op pad. Om 07:00 uur beginnen we met het inladen van koeien en een stier. Onderweg halen we nog wat schapen op op twee verschillende adressen. Voor deze ik-hoop-maar-dat-er-geen-tegenliggers-zijn weggetjes moet je een aardige vrachtwagen chauffeur zijn. Op het tweede adres hebben de schapen er geen zin in en ontsnappen er twee. De jacht begint. Ik ga nog even plat op m'n rug op een plaat ijs, want ijs is glad. En dan zijn de schapen makkelijk in de val te lokken met het als er één schaap over de dam is principe.
Het is vandaag prachtig weer, dus kan ik goed zien hoe MOOI Noorwegen is met z'n besneeuwde bergtoppen. Er is van de week in één nacht nog een pak sneeuw gevallen waar we in Nederland een jaar over zouden doen. We moeten een stukje met de ferry om een fjord over te steken, belachelijk mooi hier. Doet me een beetje aan Canada denken. Onderweg komen we langs allemaal ski pistes, wat heb ik zin om daar vanaf te knallen. Volgend jaar Noorwegen als wintersport land zeg ik. Ik praat met Henrik over van alles en nog wat, het is relaxed in de truck. Acht uur en acht klodders koeienpoep tegen de raampjes later komen we aan op de eindbestemming in Loen, de slachterij... Want dat is waar deze koeien en schapen heen gaan en dat is best raar. Maar ja, zo gaat dat als je vlees eet. (En ook als je geen vlees eet overigens.) Van die lucht eet je zei m'n opa altijd (heb ik gehoord). En daar had ie gelijk in. Wat zullen die stukjes vlees straks lekker ruiken.
Op de weg terug en bijna thuis zien we honderden, en dit is niet overdreven, elandensporen. Overal zitten ze. Maar geen eland te zien. Kom op, give me moose!

Misschien moet ik in het donker in de bosjes gaan liggen en wachten. Daar heb je niet eens camouflage kleding voor nodig. Een eland in de tuin is hier hetzelfde als een kat in onze tuin.

In afwachting van elanden gegroet,
Carla