Het geweld dat natuur heet
Blijf op de hoogte en volg Carla
28 September 2012 | Argentinië, Puerto Iguazú
Buenos tardes! (Hier dan, bij jullie is het al buenos noches.)
Dankjewel voor jullie reacties, heel leuk weer!
Hier is er dan weer een, een verslag, heeft even geduurd, klopt, maar ik heb hier veel te doen weet je wel. Nu is het siësta en slaapt ook bijna iedereen, dus mooie tijd om dit te posten.
De watervallen daar was ik gebleven. Daar ga ik dinsdag 11 september heen.
De dag van aankomst in de regen ben ik de regen in gegaan, met m´n beste vriend de poncho. Gelukkig kon ik een beetje tussen de buien door hoppen. Een busticket voor de volgende avond geboekt. Schrikbarend duur. Argentinië is sowieso onverwacht duur. De prijzen verdubbelen hier ieder jaar zo ongeveer. Een bruin brood bijvoorbeeld, wat bij ons iets meer dan een halfje zou zijn, kost hier 18 pesos, meer dan 3 euro. Bam.
Maar goed, naar Metan zal ik moeten, dus ticket geboekt, eten en drinken gekocht en weer naar m´n onderdak, want in het hostel zit ik toch het droogst.
Om een uur of 17:00 wordt het droog en loop ik in 20 minuten naar Hito Tres Fronteras. Drielanden punt vanwaar ik Brazilië en Paraguay kan zien liggen. Kan de landen bijna aanraken zo dichtbij liggen ze, gescheiden door een rivier. Er is ook een groepje Aziaten, dus ik denk dat de verf van de pilaren met de vlaggen daarop geschilderd nu aardig afgebladdert is door al het geflits van fotocamera´s.
Terug in het hostel kook ik ravioli en zijn er ook twee Australiërs en een Zwitsers meisje aan het koken. De Australiërs willen hun eigen hostel willen beginnen in Melbourne, BOOM hostel (zal meteen even reclame maken, wordt namelijk het perfecte hostel, iedereen wil daar slapen en dan nooit meer weg). We eten samen en ik heb meteen de twee procent discount in tha pocket die ze niet zomaar aan iedereen geven. Check.
Dinsdag sta ik om 07:00 uur op en krijg ik een fantastisch ontbijt met verse jus d´orange en chocolade cake. Jaja, chocolade cake. En bediening ook nog. Ik verblijf in een hostel, dat dat nog even duidelijk is. Uiteindelijk om uur of 09:00 met de bus naar de watervallen, samen met een Duitse jongen, twee Boliviaansen en een Argentijn die al wel 20 keer naar de watervallen is geweest.
We gaan als eerste met een treintje helemaal naar boven, naar de Garganta del diablo. Het is lekker druk en er is ook nog een of andere guru die ik niet ken, maar heel Argentinië kent hem wel. Daardoor maken we een staaltje eersteklas ´brutale mensen hebben de halve wereld´ mee. De trein zit vol en Payam (Duitser) en ik zitten in een vierpersoons zitje met nog een vrouw die dingen regelt dus er kan niemand meer bij. Maar dan komt er een vrouw die er wel bij wil en wordt haar duidelijk en herhaaldelijk gezegd dat dat niet kan. Als de trein gaat rijden stapt ze nog even snel in. Geniaal. Even ruzie en dan kusje op de wang en basta. De guru zit ook in ons treintje wat de oorzaak van deze actie was. Want zegt ze met haar ogen dicht en diep inademend ¨De aanwezigheid van de guru is overal te voelen¨....
Boven aangekomen staan er meteen wat verre verwanten van de miereneter (coatis) te wachten. Dat zijn de apen van de Iguazu Falls, klimmen gewoon tegen je op als ze eten willen. Daar hou ik dus niet van.
Ook zijn er overal vlinders, hele fladderfestijnen. Lopend over de bruggen over het water horen we al gerommel dat veranderd in een oorverdovend gedonder. En dan zie ik iets wat ik nooit verwacht had. Te mooi voor woorden. Een enorme ENORME hoeveelheid aan water dendert naar beneden. De bodem en wanden zijn niet eens te zien door al het opspattende water. Het is een witte waas waar vogels in en uit duiken. Supermooi, kan er niet genoeg van krijgen. Ik ben nu al tevreden, zou bijna vergeten dat er nog twee trails zijn langs de watervallen. Maar dit is de bron van alles.
Als we onszelf eindelijk los kunnen rukken van de Garganta del diablo gaan we naar de lower trail. Ook weer adembenemend. Vlinders fladderen om ons heen (maar willen maar niet op m´n neus gaan zitten), waarvan sommigen transparant zijn. Doorzichtig dus. Had ik zelf nog nooit gezien. Jullie? Misschien dat er in Costa Rica ook zoiets rondvliegt? En dan verschijnt er ook nog een regenboog voor het bulderende water langs. Het houdt niet op. We komen op een punt waar je wel heen moet willen lopen, heel dicht bij een van de watervallen met kleddernat als gevolg. Maar het is heerlijk weer, dus ik trek m´n poncho er niet voor aan.
Ook nog de upper trail lopen. Zien we de watervallen van bovenaf. En dan is daar een tweede regenboog. Het houdt echt nooit op. (Hebben ze dat op Siesielieje ook?)
Om een uur of 17 komen we weer bij de uitgang aan en stappen we in de bus naar het hostel. Meer natuurgeweld had ik ook niet kunnen verwerken.
In hostel eet ik de andere helft van m´n ravioli op en om 21 uur vertrekt de bus naar Metan. Ook Arrien zit in die bus, maar dan in een cama (heel bed) en ik in een semi cama (half bed). Super comfortabel, dat is dus slapen en wel meteen. Wordt nog even wakker gemaakt, want we krijgen ook eten in deze bus. Eten waar m´n maag zich van om probeert te keren, en dat heb ik niet vaak bij eten. Eet een stukje van de tortilla op, dat kan ik nog net verwerken. En weer verder slapen.
Ergens onderweg komt er nog iemand naast me zitten en raakt de bus aardig vol. We krijgen ontbijt, een dulce de leche koekje. Dulce de leche moet ik misschien even uitleggen. Het is zoet, kan op brood, kan in ijsvorm, kan in een koekje, kan eigenlijk in alles en ik vind het lekker. Lijkt op het Noorse Hapo en dat vind ik ook lekker. Lekker dus.
De bus rijdt lekker door, geen rookpauzes of plaspauzes, knallen. Desalniettemin heb ik vertraging, dat is normaal hier, maar daardoor mis ik m´n aansluiting in Tucuman. Gelukkig kan m´n ticket omgezet worden en vertrek ik om 20:45 naar Metan. Nog 2,5 uur reizen en dan ben ik er. Na 26,5 uur in de bus kom ik om 23:45 aan in Metan, Marinus staat keurig op me te wachten. Ik slaap bij de ouders van Monica en daar gaan we nu dus ook heen.
Chau!
En dan weten jullie nog steeds niet wat ik in Metan doe... :) Dan hoop ik maar dat er snel weer zo´n siësta is.
Als iemand trouwens m´n naam (Carlita, señorita operadora Carlita) eens wil horen op de radio, dat kan. Op www.omegametan.org. Op ma, wo en vr van 11:00 tot 12:00 bij Una hora con Pety. En di, wo, do, vr van 19:30 tot 21:00 bij Conexion Directa. Voor die radioprogramma´s ben ik operadora, bedien ik de knoppen achter de schermen. Zijn de lokale tijden, bij jullie is het vijf uur later.
Weten jullie toch nog een van de dngen die ik hier doe.
Dankjewel voor jullie reacties, heel leuk weer!
Hier is er dan weer een, een verslag, heeft even geduurd, klopt, maar ik heb hier veel te doen weet je wel. Nu is het siësta en slaapt ook bijna iedereen, dus mooie tijd om dit te posten.
De watervallen daar was ik gebleven. Daar ga ik dinsdag 11 september heen.
De dag van aankomst in de regen ben ik de regen in gegaan, met m´n beste vriend de poncho. Gelukkig kon ik een beetje tussen de buien door hoppen. Een busticket voor de volgende avond geboekt. Schrikbarend duur. Argentinië is sowieso onverwacht duur. De prijzen verdubbelen hier ieder jaar zo ongeveer. Een bruin brood bijvoorbeeld, wat bij ons iets meer dan een halfje zou zijn, kost hier 18 pesos, meer dan 3 euro. Bam.
Maar goed, naar Metan zal ik moeten, dus ticket geboekt, eten en drinken gekocht en weer naar m´n onderdak, want in het hostel zit ik toch het droogst.
Om een uur of 17:00 wordt het droog en loop ik in 20 minuten naar Hito Tres Fronteras. Drielanden punt vanwaar ik Brazilië en Paraguay kan zien liggen. Kan de landen bijna aanraken zo dichtbij liggen ze, gescheiden door een rivier. Er is ook een groepje Aziaten, dus ik denk dat de verf van de pilaren met de vlaggen daarop geschilderd nu aardig afgebladdert is door al het geflits van fotocamera´s.
Terug in het hostel kook ik ravioli en zijn er ook twee Australiërs en een Zwitsers meisje aan het koken. De Australiërs willen hun eigen hostel willen beginnen in Melbourne, BOOM hostel (zal meteen even reclame maken, wordt namelijk het perfecte hostel, iedereen wil daar slapen en dan nooit meer weg). We eten samen en ik heb meteen de twee procent discount in tha pocket die ze niet zomaar aan iedereen geven. Check.
Dinsdag sta ik om 07:00 uur op en krijg ik een fantastisch ontbijt met verse jus d´orange en chocolade cake. Jaja, chocolade cake. En bediening ook nog. Ik verblijf in een hostel, dat dat nog even duidelijk is. Uiteindelijk om uur of 09:00 met de bus naar de watervallen, samen met een Duitse jongen, twee Boliviaansen en een Argentijn die al wel 20 keer naar de watervallen is geweest.
We gaan als eerste met een treintje helemaal naar boven, naar de Garganta del diablo. Het is lekker druk en er is ook nog een of andere guru die ik niet ken, maar heel Argentinië kent hem wel. Daardoor maken we een staaltje eersteklas ´brutale mensen hebben de halve wereld´ mee. De trein zit vol en Payam (Duitser) en ik zitten in een vierpersoons zitje met nog een vrouw die dingen regelt dus er kan niemand meer bij. Maar dan komt er een vrouw die er wel bij wil en wordt haar duidelijk en herhaaldelijk gezegd dat dat niet kan. Als de trein gaat rijden stapt ze nog even snel in. Geniaal. Even ruzie en dan kusje op de wang en basta. De guru zit ook in ons treintje wat de oorzaak van deze actie was. Want zegt ze met haar ogen dicht en diep inademend ¨De aanwezigheid van de guru is overal te voelen¨....
Boven aangekomen staan er meteen wat verre verwanten van de miereneter (coatis) te wachten. Dat zijn de apen van de Iguazu Falls, klimmen gewoon tegen je op als ze eten willen. Daar hou ik dus niet van.
Ook zijn er overal vlinders, hele fladderfestijnen. Lopend over de bruggen over het water horen we al gerommel dat veranderd in een oorverdovend gedonder. En dan zie ik iets wat ik nooit verwacht had. Te mooi voor woorden. Een enorme ENORME hoeveelheid aan water dendert naar beneden. De bodem en wanden zijn niet eens te zien door al het opspattende water. Het is een witte waas waar vogels in en uit duiken. Supermooi, kan er niet genoeg van krijgen. Ik ben nu al tevreden, zou bijna vergeten dat er nog twee trails zijn langs de watervallen. Maar dit is de bron van alles.
Als we onszelf eindelijk los kunnen rukken van de Garganta del diablo gaan we naar de lower trail. Ook weer adembenemend. Vlinders fladderen om ons heen (maar willen maar niet op m´n neus gaan zitten), waarvan sommigen transparant zijn. Doorzichtig dus. Had ik zelf nog nooit gezien. Jullie? Misschien dat er in Costa Rica ook zoiets rondvliegt? En dan verschijnt er ook nog een regenboog voor het bulderende water langs. Het houdt niet op. We komen op een punt waar je wel heen moet willen lopen, heel dicht bij een van de watervallen met kleddernat als gevolg. Maar het is heerlijk weer, dus ik trek m´n poncho er niet voor aan.
Ook nog de upper trail lopen. Zien we de watervallen van bovenaf. En dan is daar een tweede regenboog. Het houdt echt nooit op. (Hebben ze dat op Siesielieje ook?)
Om een uur of 17 komen we weer bij de uitgang aan en stappen we in de bus naar het hostel. Meer natuurgeweld had ik ook niet kunnen verwerken.
In hostel eet ik de andere helft van m´n ravioli op en om 21 uur vertrekt de bus naar Metan. Ook Arrien zit in die bus, maar dan in een cama (heel bed) en ik in een semi cama (half bed). Super comfortabel, dat is dus slapen en wel meteen. Wordt nog even wakker gemaakt, want we krijgen ook eten in deze bus. Eten waar m´n maag zich van om probeert te keren, en dat heb ik niet vaak bij eten. Eet een stukje van de tortilla op, dat kan ik nog net verwerken. En weer verder slapen.
Ergens onderweg komt er nog iemand naast me zitten en raakt de bus aardig vol. We krijgen ontbijt, een dulce de leche koekje. Dulce de leche moet ik misschien even uitleggen. Het is zoet, kan op brood, kan in ijsvorm, kan in een koekje, kan eigenlijk in alles en ik vind het lekker. Lijkt op het Noorse Hapo en dat vind ik ook lekker. Lekker dus.
De bus rijdt lekker door, geen rookpauzes of plaspauzes, knallen. Desalniettemin heb ik vertraging, dat is normaal hier, maar daardoor mis ik m´n aansluiting in Tucuman. Gelukkig kan m´n ticket omgezet worden en vertrek ik om 20:45 naar Metan. Nog 2,5 uur reizen en dan ben ik er. Na 26,5 uur in de bus kom ik om 23:45 aan in Metan, Marinus staat keurig op me te wachten. Ik slaap bij de ouders van Monica en daar gaan we nu dus ook heen.
Chau!
En dan weten jullie nog steeds niet wat ik in Metan doe... :) Dan hoop ik maar dat er snel weer zo´n siësta is.
Als iemand trouwens m´n naam (Carlita, señorita operadora Carlita) eens wil horen op de radio, dat kan. Op www.omegametan.org. Op ma, wo en vr van 11:00 tot 12:00 bij Una hora con Pety. En di, wo, do, vr van 19:30 tot 21:00 bij Conexion Directa. Voor die radioprogramma´s ben ik operadora, bedien ik de knoppen achter de schermen. Zijn de lokale tijden, bij jullie is het vijf uur later.
Weten jullie toch nog een van de dngen die ik hier doe.
-
28 September 2012 - 23:24
Ma En Pa:
Hey ja hoor daar is ze dan.
Net terug van een bbq en natuurlijk nog ff een blik op mijn mail om deze daarna af te sluiten en.......
Jaaa onze Carla-)) heeft geschreven.
Fijn dat je hier ook wat van je laat horen.
Liefs en welterusten (wat ons betreft)
Wij mogen morgen ook weer hard werken.
-
28 September 2012 - 23:24
Ma En Pa:
Hey ja hoor daar is ze dan.
Net terug van een bbq en natuurlijk nog ff een blik op mijn mail om deze daarna af te sluiten en.......
Jaaa onze Carla-)) heeft geschreven.
Fijn dat je hier ook wat van je laat horen.
Liefs en welterusten (wat ons betreft)
Wij mogen morgen ook weer hard werken.
-
29 September 2012 - 09:21
Ome Dirk:
Hey globetrotter
mooi om weer van je te horen dat alles goed is gegaan so far
het blijft leuk om je belevenissen te lezen (heb je al eens gedacht een boek met al je verhalen uit te geven )
Ik wens je nog vele mooie dingen daar in Argentina, Carlita
groeten uncleD -
29 September 2012 - 12:41
Jan-paul:
hoi ,
super leuk om lezen dat je er bent. ik hoop dat je er veel plezier gaat hebben.
heb je trouwens al opgepast, op de kleine ?
groetjes
jan-paul -
29 September 2012 - 12:46
Judith:
Carlita!
Leuk om te lezen. En gargante del diablo = keel van de duivel ?!
Hoe gaat het met je Spaans/Argentijns?
xxx Juudsel -
30 September 2012 - 09:58
Marlies:
Carla wat een gave foto's......als ik jou verhaal zo lees dan heb ik er beeld bij hoe enthousiast jij was toen je daar aan kwam echt onwijs gaaf!!
Als ik het zo lees dan heb je het erg naar je zin daar en ik ben nu alweer benieuwd naar je volgende verhaal!!
Heel veel plezier nog!!
XX Marlies -
30 September 2012 - 11:41
Soraya:
Carrrrrrrrrrrrrrrrrlita. Dat kan dus ook. -
30 September 2012 - 12:22
Henk Bouwmeester:
Hoi Carla,
Weer een geweldige en leuke reisverslag.
Mooie foto's heb je er bij gedaan.
Las je reisverslag en kreeg wel een beetje het idee hoe het eruit ziet de watervallen en vlinder.
Maar de foto's maakte toch een ander indruk super mooi.
Maar heel veel plezier en hou ons op de hoogte :D
Gr Henk -
02 Oktober 2012 - 18:25
Ma:
Oooooo ik had de foto´s nog niet gezien!!!
De transparante vlinder kennen we niet.
Hij lijkt op de foto wel heeeeel erg groot.Denk gezichtsbedrog??
De waterval met regenboog verdiend wat mij betreft de schoonheidsprijs!
Liefs
-
17 Oktober 2012 - 15:55
Jaap Jan:
Hoi Carla,
Zo te lezen zie je heel veel.
Onder andere watervallen.
Als ik door het raam kijk zie ik ook water vallen.
En bladeren van bomen.
Herfst dus.
Geniet nog maar van de zomer.
Zolang het kan.
Gr jaap Jan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
